Tenwolde Horses: “We genieten als onze klanten tevreden zijn”

Een kwart eeuw geleden begonnen ze samen op een flatje en een min of meer lege portemonnee. Hun droom was het realiseren van een eigen paardenbedrijf. Nu, 25 jaar later, hebben ze een goed geoutilleerd bedrijf aan de Provincialeweg West nabij Haastrecht, historisch dorp in de Zuid-Hollandse Krimpenerwaard. De accommodatie omvat een binnenbak van 20 x 40 m, een buitenbak van 20 x 60 m, 40 boxen, paddocks, een stapmolen, een longeerbak en 2 ha aaneengesloten grasland, verdeeld in 11 vakken, zodat de paarden nooit alleen staan. De boxen worden bezet door paarden voor de verkoop, pension- en trainingspaarden. Sinds enkele jaren completeert een nieuw woonhuis deze hippische accommodatie. Esther: “We zijn indertijd gestart met de verkoop van paarden. Door de jaren heen hebben we gebouwd aan een compacte accommodatie. De huidige maatvoering is naar onze zin. We hebben geen behoefte aan verdere uitbreiding. Onze recente en komende investeringen beogen nu onze Stal Tenwolde een nog nettere en luxere uitstraling te geven.”

Warendorf

Hoe ziet jullie verdienmodel eruit? Esther: “De basis onder ons bedrijf zijn de pensionklanten. Een tweede bron van inkomsten is de opleiding en verkoop van paarden. We vinden dat een erg leuk aspect van ons werk. De derde ‘poot’ is het op niveau lesgeven aan pensionklanten en derden, die van elders naar ons toekomen om les te krijgen van Bob. Ook geeft Bob clinics. Hij stond destijds voor de keuze: volg ik de opleiding tot instructeur in Deurne of in Warendorf. Het werd Warendorf omdat het systeem van trainen en lesgeven daar hem aansprak. Hij liep eerst drie jaar stage bij Jean Bemelmans en daarna drie jaar bij Isabel Werth. Dat was een geweldige leertijd. De contacten met hen bestaan nog steeds. Als Isabel bijvoorbeeld tijdens het CHIO in Rotterdam rijdt kletsen we altijd wel bij.”

Vertrouwen

Wat is jullie Unique Selling Point? Waarmee willen jullie de concurrentie aangaan? Esther: “We willen onze passie voor paarden door vertaald zien naar tevreden klanten. Onze pensionklanten worden persoonlijk begeleid. Als de klanten het naar hun zin hebben, hebben wij het ook naar onze zin. Als een klant op vakantie is en vraagt ons het paard te trainen en ervoor te zorgen, dan doen wij dat ook alsof het ons eigen paard is. Wederzijds vertrouwen is een goede basis voor samenwerking. In de verkoop geldt hetzelfde. We gaan niet voor het snelle succes. Vanwege corona werken we nu met video’s. Hoe leuk is het dan als je na de verkoop filmpjes en appjes van mensen krijgt, die heel blij zijn met hun aankoop! Na al die jaren hebben we een groot netwerk opgebouwd en doet de mond-tot-mond-reclame zijn werk. Onlangs is onze website gehackt. Ik moet nodig aan de gang voor een nieuwe website, maar door tijdgebrek schiet het er bij in. Tegelijk zegt het iets over ons bedrijf. Het loopt gewoon door. Resumerend zijn de steekwoorden: passie, persoonlijke aandacht, vertrouwen.”

Eye opener

Wat is voor jullie de toegevoegde waarde van het lidmaatschap van de FNRS? Esther: “Het merkwaardige feit deed zich voor, dat we al heel lang lid waren maar er eigenlijk nooit iets mee deden. We zaten in de modus van ‘we lossen onze eigen problemen wel op’. Ik denk, dat het er mee te maken had, dat de FNRS in onze beleving alleen manegegericht bezig was. Dat veranderde toen Jean Paul Duijndam een keer op bezoek was en ons duidelijk maakte hoe belangrijk het is, dat de paardensector zich in gezamenlijkheid sterk maakt naar de overheid. Dat was een ‘eye opener’. Daar heb ik nadien goed over nagedacht. Ik denk, dat de toegevoegde waarde voor ons dát punt is: een goede belangenbehartiging en dan vooral in de richting van de overheid. Hoe zeer dat nodig is, is in de afgelopen tijd wel gebleken.”

Grappig

Je hebt erin toegestemd lid van de Ledenraad van de FNRS te worden. Vanwaar die stap? Esther: ‘Dat is te danken aan Patrick Marsman, met wie we de FNRS-kostprijscalculatie hebben ingevuld om kosten en opbrengsten beter inzichtelijk te krijgen. We hebben daarmee een middag zitten stoeien. Van hem kwam toen ook de vraag: zou je het leuk vinden om lid van de Ledenraad te worden? Ik heb op zijn voorstel een vergadering online bijgewoond en ik moet zeggen: het sprak me aan. Ik ben op de uitnodiging ingegaan, mede ook vanwege de eerder genoemde ‘eye opener’. Ik hoop met mijn kennis en ervaring een bijdrage te leveren. Eigenlijk wel grappig. Eerst was de FNRS voor ons toch een beetje de ver-van-mijn-bed-show, nu is er groeiende betrokkenheid.”

Doordenken

Wat is je visie op het functioneren van de FNRS? Wat mogen de leden van je verwachten? Esther (lachend): “Nu moet ik op mijn tellen passen. Ik heb nu een paar vergaderingen online bijgewoond en vooral geluisterd. Mij past bescheidenheid; ik kom net kijken. Ik heb mezelf natuurlijk wel de vraag gesteld welke rol ik zou willen vervullen. En dan denk ik in de richting van de belangenbehartiging ten behoeve van de pension- en handelsstallen. Ik geloof, dat daar voor de FNRS meer te doen is. Kijk, de samenwerking met de KNHS is een belangrijk onderwerp en ik hoop, dat die zich verder zal verdiepen. Die samenwerking raakt vooral de manegebedrijven en de trainingsstallen. Het KWPN maakt promotie voor de handelsstallen. Logisch want het stamboek heeft een groot belang bij een goede afzet van de fokproducten. De FNRS wil ook de belangenbehartiger van de pension- en handelsstallen zijn. Zou het dan ook nuttig kunnen zijn de samenwerking met het KWPN te intensiveren? Ik wil daarover doordenken en het eventueel aankaarten. Verder vind ik het leuk om bij mij in de buurt met collega’s in gesprek te gaan over het lidmaatschap van de FNRS. Want voor mij is het inmiddels zeker wel duidelijk: bundeling van krachten is écht nodig. Ik hoop wel, dat de vergaderingen van de Ledenraad binnen afzienbare tijd weer plenair kunnen plaatsvinden. Zulke vergaderingen hebben een heel andere dynamiek en in de wandelgangen kun je nuttige ‘tips and tricks’ van collega’s horen.”

Mensenmens

Ter afsluiting van de kennismaking: hoe zag jouw loopbaan in de hippische sector eruit? Esther: “Ik ben ORUN-opgeleid tot en met de tweede fase en in de paardensport ben ik tot het niveau ZZ-licht gekomen. Toen ik zwanger werd -onze twee kinderen zijn nu 11 en 9 jaar- werd de animo voor de wedstrijdsport minder en we konden de opbrengst van de paarden goed gebruiken. Het moederschap, de wedstrijdsport en bezig zijn in het bedrijf waren moeilijker te combineren. De wedstrijdsport viel af. Eerlijk gezegd begint het af en toe toch wel weer te kriebelen. Aan de andere kant: de contacten met de klanten geven me veel voldoening. Ik geniet van de mensen en de paarden om me heen. Het is, denk ik, mee de sleutel van het succes van ons bedrijf. En onderdeel van ons USP zoals u dat noemt.”