Waar Chanel Kleintjes enkele jaren geleden als dressuurruiter nog succesvol uitkwam in het Z-dressuur, lijkt het dat zij met haar kersverse IJslanderstal Gróskuholt in het Limburgse Grashoek een compleet andere weg is ingeslagen. Gróskuholt is het eerste bedrijf met IJslandse paarden aangesloten bij de FNRS. Reden om eens nader kennis te maken met de drijvende kracht.

Chanel: “Het is een misvatting dat IJslanders rijden heel anders is dan dressuur rijden. Ik streef juist veel van dezelfde uitgangspunten na. Dressuur is namelijk ook de basis voor de IJslandersport. We verbeteren de gangen, de balans, souplesse en kracht door dressuuroefeningen te doen. De oefeningen zijn wel voornamelijk gericht op het verbeteren van de gangen, maar inmiddels ontstaan er ook andere initiatieven die meer gericht zijn op het dressuurmatige oefeningen. Voor mij in ieder geval een belangrijke basis, waardoor ik veel profijt heb van mijn dressuurachtergrond.”

Temperamentvolle karakter sprak direct aan

De dressuurpaarden van de familie Kleintjes maakte in 2013 plaats voor de eerste IJslander. Toen Chanel voor de opleiding diermanagement stage liep bij een bedrijf met IJslandse paarden sloeg de vonk over. “De eenvoud van het ras en het stoere temperamentvolle karakter wat naar boven komt zodra je erop zit spraken me direct aan! En natuurlijk de fantastische extra gangen, met name de tölt en telgang”, voegt Chanel er glunderend aan toe. Haar eerste IJslander Bjór (dit betekent bier in het IJslands) werd aangeschaft en sindsdien is ook bij haar ouders, Mariska en Huub Kleintjes, het IJslandervirus overgeslagen. En wel in zo’n serieuze mate dat er vele IJslanders bij kwamen en zij gezamenlijk in 2018 de huidige locatie aankochten en hun droom om een IJslanderstal te realiseren werkelijkheid werd.

Kind- en paardvriendelijk

Het eerste wat opvalt bij aankomst bij Gróskuholt is de gemoedelijke sfeer en gastvrijheid van de familie Kleintjes. Af en toe wordt de rust op het erf verstoord door wat gestommel uit de stal. “Tijdens deze hittegolf (augustus 2020) hebben wij de paarden voor hun eigen bestwil overdag op stal gezet. Normaal gesproken staan de paarden in hun kudde op het land dat in een U-vorm om ons bedrijf ligt. In alle jaargetijden houden wij ze zoveel mogelijk buiten, daar voelen zij zich het beste bij. Ze vormen een natuurlijke kudde”, legt Mariska uit. Ondanks dat de IJslanders zoveel mogelijk buiten worden gehouden zijn er op het complex wel ruime boxen gerealiseerd. “Voor zulke extreme omstandigheden wel prettig. Maar ook een aanvulling voor bijvoorbeeld trainingspaarden van buitenaf of wanneer een paard een aparte behandeling nodig heeft”, vult Chanel aan. Het stallencomplex heeft een open structuur doordat de muren tussen de boxen maar half opgemetseld zijn. “Op deze manier hebben de paarden ook op stal veel mogelijkheid tot sociaal contact.”
Voor de tweede stal heeft de familie verschillende plannen voor een toekomstige uitbreiding. “Naast het trainen en het uitbrengen van verschillende paarden willen we op termijn een kleinschalige opfok specifiek voor IJslands aanbieden en zelf nog meer IJslanders aanschaffen om ook paardrijlessen te geven. Ons idee is een kind- en paardvriendelijke manegetak op te richten waarbij zowel beginners als ervaren ruiters op IJslanders leren rijden. Wij willen meer mensen bekend maken met het ras en de veelzijdigheid ervan. Ik ben hiervoor begonnen met de instructeursopleiding IJslandse Paarden, zodat ik straks verantwoord deze lessen kan verzorgen op locatie, maar ook op onze eigen stal.”

Om deze paardrijlessen te verzorgen wil de familie nog een rijbaan aan laten leggen in de toekomst. “Naast onze ovaalbaan van officieel wedstrijdformaat is het prettig om de paarden ook dressuurmatig te kunnen trainen. Dat is in een normale rijbaan wat eenvoudiger. Daarnaast is het ook veiliger voor onervaren lesklanten om hier eerst te beginnen.” De onervaren IJslanders zelf train ik eerst in de longeerkraal die midden in de ovaalbaan ligt. “Hier leren zij hun balans te bewaren met een ruiter op een rug. Zodra dat goed gaat, ga ik de ovaalbaan op of neem ik het paard mee naar buiten. De uitrijmogelijkheden direct vanaf ons terrein zijn divers. Ook voor toekomstige manegeklanten kunnen we hierdoor een leuke afwisseling aan activiteiten aanbieden.”

De plannen en wensen om het bedrijf verder uit te breiden worden de komende jaren gefaseerd gerealiseerd. Huub, ondernemer in hart en nieren, staat Chanel en Mariska hierin bij. “Ik run een onderneming in een compleet andere branche, maar kan mijn kennis en ervaring goed benutten om hun doelen te vertalen in duidelijke plannen. Een doel zonder een plan blijft slechts een wens”, lacht hij. Toch heeft Chanel wel één grote wens:  “Een Nederlandse winter met veel sneeuw. Want dat is echt hét klimaat waarin een IJslander het best tot zijn recht komt. Na mijn eerste ervaring met IJslanders tijdens mijn stage heb ik voor langere tijd op IJsland bij twee IJslandse stallen, waaronder Hafdal Hestar, gewerkt. Hier heb ik mezelf ontwikkeld in het trainen van IJslanders. Je rijdt er in alle weersomstandigheden, weer of geen weer. Een bijzondere en bepalende ervaring in een omgeving waar onze thuislocatie in Grashoek nauwelijks aan kan tippen”, lacht Chanel. “Het land is net als de paarden zo ontzettend bijzonder. Om tijdens het trainen de walwissen in de baai te zien zwemmen kan nergens anders”, mijmert ze. Toch is ze trots op hetgeen ze nu gerealiseerd hebben. “Toen onze hobby uit de hand begon te lopen besefte we dat we met zoveel paarden eigenlijk al aan het ondernemen waren. We schafte steeds meer paarden aan die we op verschillende locaties stalden. Naast trainingspaarden kwamen er ook hengsten en merries voor de fokkerij bij. Op dat moment hebben wij de handen ineen geslagen en Gróskuholt gerealiseerd, vernoemd naar onze stammoeder Gróska.”

Van elkaar leren

Een inspirerend verhaal van gepassioneerde paardenhouders die hun droom hebben gerealiseerd. Huub: “Hippische ondernemen is voor ons nog wel heel nieuw en soms spannend. Om die reden hebben wij ons aangesloten bij de FNRS. Ongeacht de discipline of het type paard kunnen we als hippische ondernemers veel van elkaar leren. We willen het wiel niet zelf uit hoeven vinden. Het is prettig om ervaringen met collega-ondernemers uit te wisselen en op de hoogte te blijven van actuele ontwikkeling in de branche. Dat helpt onze onderneming ook verder professionaliseren.”