Hippisch Centrum Midden-Zeeuws Vlaanderen: "Tijd is vaak het grootste probleem"

Drie manegehouders geven in de Paard&Sport magazine editie 3 - 2024 ons een persoonlijk inkijkje in de wijze waarop ze hun bedrijf runnen en welke uitdagingen ze onderweg allemaal zijn tegengekomen. Waar voor de een het hebben van een manege bijna een roeping is, blijkt een ander eerder toevallig in dit bijzondere vak te zijn gerold. Gemeenschappelijke delers zijn er genoeg, met ondernemerschap en het goed willen doen voor de paarden als duidelijke parallellen. Hieronder het eerste verhaal van Yorick Baecke van FNRS Hippisch Centrum Midden-Zeeuws Vlaanderen in Westdorpe. 

‘Tijd is vaak het grootst probleem’

Yorick en zijn ouders doen alles zelf. Er is geen personeel in dienst. Yorick vertelt: “We zijn in 1999 met het plaatsen van de binnenbak en de stallen begonnen. De poeren van de binnenmanege hebben mijn ouders nog zelf gestort.” In de tijd dat het manegebedrijf al draaide, volgde Yorick de opleiding in Deurne. Hij wist van jongs af aan dat hij verder in de paarden wilde. Zijn familie is er onmisbaar bij betrokken. “Mijn vader en moeder doen veel op het terrein, mijn broer heeft de ORUN gedaan en springt bij met lessen en wedstrijden, maar zit niet in het bedrijf.”

Veelzijdigheid troef

De lessen worden verzorgd door Yorick. Veel tijd voor rust en vakantie is er niet, het bedrijf draait altijd door en er wordt van alles aangeboden; dressuur, springen, eventing en mennen. Er zijn zowel FNRS- als KNHS-wedstrijden in alle disciplines en ook de LRV (Belgische paardensportbond) organiseert er wedstrijden. Gezien de ligging kent dit hippisch centrum ook veel Belgische klanten. “Het is druk, de tijd is nog het grootste probleem. Ik ben zelf FNRS- en Bixie-jurylid en heb mijn KNHS-licentie voor het bouwen van crosshindernissen. Verder zit ik in het Hippisch Sport forum van de FNRS in Zeeland”, aldus Baecke, die ook een kleinschalige fokkerij met New Forest pony’s bestiert. “Dat zijn brave, veelzijdige pony’s. Ideaal voor de manege.”

Zwaar ongeluk

De ontwikkeling naar de huidige manege liep niet over een geëffend pad, laat de ondernemer weten. “Het runnen van een manegebedrijf in een uithoek van het land is soms een uitdaging. We moeten hard werken voor onze boterham. We staan ermee op en gaan ermee naar bed.” Enkele jaren geleden, toen de kantine werd verbouwd, kreeg Yoricks vader Guus een zwaar ongeluk. “Hij viel van een ladder en kwam op het beton terecht. Hij heeft in coma gelegen en had een lange revalidatieperiode nodig. Dat was een zware tijd. Ondertussen liep het bedrijf gewoon door en kwamen we in een overlevingsmodus. Als ik er achteraf op terugkijk, denk ik: ‘hoe hebben we dat toen gedaan?’ Gelukkig kan mijn vader inmiddels wel weer meewerken op het bedrijf.”

Toekomst

Het mooiste vindt Yorick het opleiden van de kinderen. Een vak dat ook verandert. “Er komen steeds meer mensen die van huis uit niets met paarden hebben, dus de opleiding van een nieuwe manegeklant begint echt bij het begin: communiceren met een paard, poetsen en verzorgen. Wat oudere, talentvolle kinderen laten we ook op de jongere pony’s uit onze fokkerij rijden. Het is mooi dat we veel trouwe klanten hebben. Sommigen heb ik van kleins af aan zien opgroeien.”
Hoe de toekomst eruit ziet nu zijn ouders de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, weet Yorick nog niet. “Door onze positieve instelling en alle hobbels die we al overwonnen hebben, komen we er met de overname ook wel uit.”

Lees de andere verhalen in Paard&Sport

Lees de verhalen van Gerrit van den Berg van FNRS Manege de Groote Wielen in Rosmalen en Sandra Melten van FNRS Manege Nieuw Amstelland in Amstelveen in Paard&Sport magazine editie 3 - 2024. 

Bekijk het volledige artikel in de Paard & Sport