Het Paardrijk: "Eigen personeelsbeleid voor een fijne werkplek"
Dat er binnen de hippische sector nog een hoop winst te behalen valt op het gebied van personeelsbeleid is geen nieuws. De sector heeft geen cao en dat maakt dat veel werkgevers hun eigen regels bedenken en implementeren. Hierdoor heeft de hippische sector als werkgever niet een al te best imago. Anneke van den Heuvel, eigenaresse van Het Paardrijk, vond dat dit niet langer kon. Daarom heeft zij haar eigen personeelsbeleid ontwikkeld voor haar werknemers.
In de mooie bosrijke omgeving van Berlicum, vind je Het Paardrijk. Dit manegebedrijf ontvangt elke week over de 400 ruiters. Daarnaast bestaat het bedrijf uit pensionstalling, een zorgboerderij en zijn ze bezig met de bouw van een grote groepsaccommodatie. Het bedrijf is continu in ontwikkeling en Anneke haar visie is dat alles goed voor elkaar moet zijn op het bedrijf. Dit geldt ook voor haar personeel: “We moeten ons binnen de hippische sector professioneel opstellen als volwaardige werkgever. Medewerkers moeten het naar hun zin hebben op je bedrijf”.
Het Paardrijk heeft momenteel 14 medewerkers in dienst, die samen ongeveer 5,5 fte vervullen. Het bedrijf draait met vijf instructeurs, één stalmedewerkers, twee zaterdaghulpen, één iemand voor de zorgboerderij en nog twee medewerkers voor de kantoorwerkzaamheden. “Iedereen helpt hier elkaar waar nodig op het bedrijf, maar wij werken wel met functieomschrijvingen” vertelt Anneke.
Handvatten creëren
Vanaf het moment dat Anneke Het Paardrijk ging leiden, miste ze al handvatten voor het personeelsbeleid in de hippische sector. “Ik vind het gek dat er niets op papier staat voor onze sector, terwijl bijna elk bedrijf meerdere mensen in dienst heeft. Uiteindelijk kwam ik een beetje in de knoei met mijn personeel voor het manegebedrijf en mijn medewerker voor de zorgboerderij. Zij had namelijk wel een cao en mijn andere medewerkers dus niet. Ik vond dat ik dit niet kon verkopen aan mijn personeel en ook voor mijzelf was dit lastig om mee te werken. Op dat moment besloot ik om zelf iets op papier te zetten en mijn eigen handvatten te creëren.”
Anneke besloot om te beginnen met het doorlezen van cao’s van andere sectoren. Dit gebruikte ze als leidraad en inspiratie voor uiteindelijk haar eigen personeelsbeleid. “Uit cao’s van andere sectoren heb ik veel informatie en belangrijke punten gehaald, zoals het hebben van functieomschrijvingen, salaristabellen, eindejaarsuitkeringen, vakantiegeld en noem maar op. Dit zijn in mijn ogen echt basisvoorwaarden die een werkgever vastgelegd moet hebben voor zijn personeel.” Uiteindelijk is Anneke heel lang bezig geweest met het uitzoeken en opstellen van een document dat voor haar werkbaar was. “Je kan veel wensen hebben als het gaat om personeelsbeleid, maar het moet wel werkbaar en betaalbaar blijven voor jezelf. Salaris technisch zat ik niet veel naast de salarisschalen van andere sectoren en waar ik nu mee werk, ik vind het erg belangrijk dat mijn werknemers bij mij niet minder verdienen dan bij de supermarkt om de hoek. Een goed passend salaris is belangrijk, maar een goede en vertrouwelijke werkplek hecht ik meer waarde aan.”
Rust, openheid en vertrouwen
Wanneer je aan Anneke vraagt wat het grootste voordeel is van alles op papier hebben, heeft ze een duidelijk antwoord: “De rust, de openheid en het vertrouwen die je onderling met je personeel hebt is ontzettend belangrijk en waardevol. Mijn werknemers weten waar ze aan toe zijn bij mij en wat ze aan mij hebben als werkgever, hier krijg je als werkgever veel voor terug. Personeel dat met plezier naar het werk gaat, werk doet dat zij leuk vinden en open tegen je zijn is echt onbetaalbaar. Alles is bespreekbaar en als er iets is neem ik altijd uitgebreid de tijd voor mijn werknemers.”
Een mooi voorbeeld van deze openheid en transparantie op het bedrijf is sinds dit jaar onder andere terug te zien in het feit dat Anneke een vertrouwenspersoon voor het bedrijf heeft aangesteld. Hierbij kunnen mensen terecht wanneer zij ergens mee zitten, maar het moeilijk vinden om dit bespreekbaar te maken. Ook is er een gedragscode opgesteld die alle medewerkers moeten ondertekenen. “Ik vind het erg belangrijk dat iedereen die op ons bedrijf komt zich veilig en prettig voelt en met respect met elkaar omgaat, zowel de medewerkers als de klanten. Het hebben van een gedragscode voor mijn medewerkers vond ik dan ook niet meer dan vanzelfsprekend.”
Kleine moeite, groot gebaar
Het hebben van een eigen personeelsbeleid heeft voor Anneke vele voordelen. “Ik ervaar zoveel meer rust bij mezelf, maar ook bij mijn personeel. Een ander groot voordeel van alles op papier hebben staan, is dat ik nu tijd overhoud die ik op een andere manier in mijn personeel kan steken. Ik vind het belangrijk om een fijne werkplek te creëren voor mijn werknemers. Het hebben van goede beloningen en afspraken draagt hieraan bij. We houden regelmatig functioneringsgesprekken met ons personeel en met de salaristabel dat we hebben opgesteld kan iedereen zien hoeveel ze omhoog gaan in salaris.” Voor Anneke zit het hebben van tevreden personeel niet in grote gebaren, maar juist in de kleine details. “Ik probeer belangrijke momenten voor mijn personeel te onthouden en juist op zulke momenten iets kleins te organiseren. Ik merk dat juist die kleine attenties op onverwachte momenten enorm gewaar- deerd worden door mijn personeel. Het is echt een kleine moeite met groot resultaat! Daarnaast organiseren we ook regelmatig leuke en inspirerende dagen voor het gehele team, dit draagt altijd bij aan de werksfeer.”
Respect en regels als leidraad
Volgens Anneke valt er nog een hoop winst te balen als het gaat om personeelsbeleid in de hippische sector. “Ik schrik wel eens als ik van sollicitanten of andere mensen hoor hoe het er soms aan toegaat op andere bedrijven. Personeel dat zwaar onderbetaald wordt, overuren die niet uitbetaald worden of kritiek op personeel dat gewoon in het openbaar door het bedrijf wordt geschreeuwd. Dit kan echt niet meer. Als we willen dat we in de toekomst nog personeel kunnen vinden, moeten we echt wat aan dit imago gaan doen.” Er zijn twee belangrijke punten waar het volgens haar momenteel misgaat in de sector; “Dit zit hem echt in de communicatie en onderwaardering. Er zijn ook vast veel bedrijven die het gelukkig wel goed voor elkaar hebben, maar het gros doet maar wat in onze sector. Het is belangrijk dat ook wij, als hippische ondernemers, respect hebben voor ons personeel en ons aan de regels houden. Heb je hier moeite mee of weet je niet waar je moet beginnen, vraag dan hulp. Ook ik wist niet waar ik moest beginnen of dat ik dingen wel goed deed, maar met hulp van iemand die hier wel verstand van had, heb ik veel geleerd. Niet alleen werknemers hebben scholing nodig, ook als werkgever moet je jezelf blijven ontwikkelen.”
Aansluiten bij een officiële cao is Anneke voorlopig nog niet van plan. “Hoewel ik een groot voorstander ben van het hebben van een officiële cao, is het voor ons bedrijf niet werkbaar. Dit zit hem voornamelijk in de kosten voor het pensioen, dit kunnen wij momenteel gewoon niet betalen met hoe het nu opgesteld staat. Wel ben ik van mening dat we binnen de sector nu echt actie moeten gaan ondernemen. Er wordt al jaren veel gepraat over dit onderwerp, maar er is nog niets veranderd. De invoering van bepaalde zaken zal gevolgen voor ons hebben en wat de ideale situatie is weet ik ook niet precies. Maar we moeten wel wat gaan doen voordat iemand anders het voor ons gaat beslissen, dan zijn we veel verder van huis. Er moeten richtlijnen komen voor onze sector, ik vind het hebben van functieomschrijvin- gen en een salaristabel echt een basis die op elk bedrijf aanwezig moet zijn. Wij willen als hippische sector goed voor ons personeel zorgen en daar horen nu eenmaal voorwaarden bij.”