Column van een ondernemer: “Mijn tip voor ondernemers, oefen een brandsituatie!”
Wanneer ik terugdenk aan deze verschrikkelijke periode, krijg ik nog steeds kippenvel over mijn hele lichaam. Het is alweer een paar maanden geleden, maar voor ons voelt het als gisteren. Inmiddels is ons bedrijf weer in opbouw en lijk je er goed mee weg te komen in de ogen van een buitenstaander. Maar alleen mensen die eenzelfde soort situatie hebben meegemaakt weten waar ik over praat. Het meemaken van een stalbrand is een van de grootste nachtmerries die werkelijkheid is geworden.
Vlammen uit het stro
Op vrijdagavond 12 maart was ik bezig met de laatste voerronde toen ik een brandlucht rook. Ik zag verder niets en zocht er niet direct iets achter, omdat we nogal buitenaf wonen en er vaker een rooklucht voorbij komt. Toch vertrouwde ik het niet en liep ik naar binnen om mijn man te halen. We liepen samen terug naar stal en toen vlogen de vlammen al uit het stro. Waar mijn man verstijfde van de schrik, ging ik meteen hulp halen en mensen bellen. Samen met mijn vriendin Frederique haalden we de eerste paarden uit de box en verplaatsten ze naar de binnenbak of de poetsplaats in het andere gebouw. Er wordt wel eens gezegd dat je de deuren van de boxen open moet gooien zodat de paarden naar buiten lopen, maar ik kan je verzekeren, er is geen paard dat vrijwillig zijn box uitliep. Alle paarden hebben we uit de hoek van de box moeten trekken en ze zelf stuk voor stuk in veiligheid moeten brengen.
Paarden enige prioriteit
Het leek wel uren te duren voordat de brandweer eindelijk de slangen uitrolden. Ondertussen greep de vuurzee, vlammen en de rook razendsnel om zich heen. We werden door de brandweermannen verzocht om weg te gaan. Het bleek dat er asbest in het dak van onze stal zat en dit bracht uiteraard gevaar met zich mee. Ik hoef u als ondernemer vast niet te vertellen dat je bedrijf achterlaten wel het laatste is dat je wilt doen op dat moment. Je ziet je droom, je toekomst, maar natuurlijk alle paarden daar nog staan. Op dat moment doet je eigen gezondheid er even niet toe, helemaal niet toen bleek dat de paarden die in de binnenbaan stonden, inmiddels ook niet meer veilig waren. Op dat moment werden hengsten tussen de merries gezet en drachtige merries tussen de koeien, maar het kon mij allemaal niet meer schelen. Het enige wat belangrijk was op dat moment dat de paarden ver genoeg van de brand verwijderd waren.
Hoe lang dit allemaal precies geduurd heeft, weet ik nog steeds niet. Alles leek op dat moment zo lang te duren, maar aan de andere kant ging alles ook ontzettend snel. Met hulp van de buren en vrienden hebben we alle paarden gelukkig in veiligheid kunnen brengen en zijn de paarden dezelfde nacht nog naar omringende stallen gegaan waar ze veilig konden staan.
Toen ik zeker wist dat alle paarden veilig waren kreeg ik pas tijd om rond te lopen en te kijken naar de vlammen die ons bedrijf plat gooiden. Ik denk dat het rond half 4 was toen de brandweer klaar was met blussen. Toen ik alleen was drong voor het eerst door wat er zojuist gebeurd was. Eerst vol van verdriet en daarna leeg, afgestompt van alle indrukken en emoties. Maar voor wie denkt dat de ellende dan voorbij is, heeft het mis. Om half 8 brak de brand opnieuw uit, hier had de brandweer ons al voor gewaarschuwd. En om half 11 die ochtend nog een keer.
Materiële- en emotionele schade opmaken
Inmiddels zijn alle paarden veilig en hebben we tijd gehad om de schade op te maken. Omdat er asbest bij de brand vrij is gekomen, hebben we heel veel weg moeten gooien en kwamen we niet in aanmerking voor bepaalde dekkingen van de verzekering. Alleen alles laten opruimen kost al bijna een ton. De financiële gevolgen van de brand voelen we nog iedere dag.
Uiteraard hadden wij een preventieplan en brandblussers, maar toch weet je niet hoe je in zo’n situatie handelt en word je overvallen door de gebeurtenis. Ik denk dat alle preventiemiddelen alleen helpen wanneer je met het hele team een dergelijke situatie gaat oefenen. Ik wil dit dan ook meegeven aan andere ondernemers. Wat doe je als de brand uitbreekt? Wie is waar verantwoordelijk voor? Waar laten we de paarden? Bij ons gaan na deze brand in ieder geval nooit meer de deuren op slot en laten we altijd de halsters met touwen bij de stallen hangen.
Naast de financiële schade, is er ook uiteraard ook emotionele schade bij ons. Ik durf wel te zeggen dat ik na deze brand nooit meer rust gevoeld heb. Ik ben continu bang dat het weer mis gaat.
Gelukkig zijn wij er zonder doden vanaf gekomen, maar het trauma is er bij niemand minder om. Het meemaken van een grote brand heeft ongelofelijk veel impact. Buitenstaanders vergeten het vaak snel weer, maar wij voelen de brand nog iedere dag. Buiten angst en verdriet voel ik gelukkig ook veel dankbaarheid, voor alle lieve mensen om ons heen die ons geholpen hebben. Maar ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Bianca Voermans,
Florian Stables