Column van een ondernemer: Romy Pielanen
Elk einde kent een nieuw begin
De eerste stap om ergens te komen, is beslissen dat je niet wilt blijven waar je bent. Dit betekent alleen niet dat die eerste stap makkelijk is. Hoe vertel je vele trouwe klanten dat hun manege zal stoppen met de activiteiten en zich zal voortzetten als enkel pensionstal? Dit klinkt makkelijker dan gedaan. Flans een mooie brief in elkaar, een druk op de knop en verstuur. Maar zo gaat het in werkelijkheid niet.
Op 29 augustus 2019 hebben wij, familie Pielanen, deze stap gezet. Iets wat niet over een nacht ijs is gegaan. Een prachtig manegebedrijf waar mijn ouders, Marcel & Joséfa Pielanen, 35 jaar lang met hart en ziel in én aan hebben gewerkt. Waar de liefde voor de paarden centraal stond en nog steeds staat. Het afscheid nemen van trouwe klanten, loyale medewerkers en fijne paarden bracht veel emotie met zich mee. Voor velen kwam het als een verrassing. Verdriet onderling, maar ook zeker begrip. Naarmate het jaar vorderde werd het met de week rustiger. Leskaarten liepen af en manegepaarden werden verkocht naar collega-bedrijven en particulieren. Het was eigenaardig om in december rond te lopen, waar het voorheen bruiste van leven kwam je nu lege stallen en de helft minder klanten tegen. Januari 2020, even afkicken, maar een bepaalde rust was over Hippisch Centrum Velsen gevallen.
Deze rust heeft plaats gemaakt voor nieuwe energie. Royale stallen, nieuwe sportbodems, poetsplaatsen en ruime zadelkasten zijn het resultaat van een aantal maanden flinke arbeid. Naast veranderingen in de accommodatie heeft er ook een verschuiving plaatsgevonden in de mentaliteit. Vooruitgang in paardenwelzijn, interesse bij de klanten in de professionalisering van de sport en groeiend enthousiasme zijn daar enkele van. Hoezeer wij ook genieten van onze sport, blijft het van belang dat er focus is op het ondernemen. Ondernemen is afzien, doorgaan en iedere dag problemen overwinnen. Incasseren is daarbij ook een groot goed. Dan wel op financieel, bedrijfstechnisch of persoonlijk vlak. Dus is het nodig om heel positief in zaken te blijven staan, ook al voel je alleen maar harde tegenwind. Eens kom je weer in de luwte of gaat de wind liggen.
Soms vergeet ik stil te staan bij wat er in de afgelopen jaren is opgebouwd. Het is een way of life. Voor ons heel gewoon, maar ontzettend bijzonder voor een buitenstaander. Ik mag dankbaar zijn voor wat het manegewerk ons heeft gebracht, dankbaar voor waar wij nu mogen staan. Waar deuren sluiten, zullen nieuwe zich openen.